[អាថ៌កំបាំងដើម្បីក្លាយជាកូនៗស្ថានសួគ៌ ជាអ្នកបម្រើសញ្ញាថ្មី ដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យបំផុត ជាអ្វី?] ដបទទេ អាចក្លាយជាថូផ្កា ឬក៏ដបទឹក ដោយអាស្រ័យលើអ្វីដែលមាននៅក្នុងនោះ។ ដូចដែលពួកសាវក បានក្លាយជាអ្នកបម្រើនៃសញ្ញាថ្មី បន្ទាប់ពីបានទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ កាលពី២០០០ឆ្នាំមុន នោះយើងអាចក្លាយជាកូនដ៏គ្រប់លក្ខណ៍របស់ព្រះ ពេលមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅក្នុងខ្លួនដែរ។ [កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនៃដំណឹងល្អកើតឡើង ពេលទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០] ២០០០ឆ្នាំមុន បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ពួកសាវកបានញាប់ញ័រក្នុងភាពភ័យខ្លាច ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីបានទទួល ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ពួកគាត់បានធ្វើបន្ទាល់ យ៉ាងក្លាហានថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះមែស៊ី។ ដូចជាពួកសាវកដែរ សមាជិកពួកជំនុំនៃព្រះ សព្វថ្ងៃនេះ ដែលបាន ទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធភ្លៀងចុងរដូវ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ បានធ្វើបន្ទាល់យ៉ាងក្លាហានថា ព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា បានយាងមក ដើម្បីជួយសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ។ "កាលបុណ្យថ្ងៃទី៥០បានមកដល់ នោះគេមានចិត្តព្រមព្រៀងប្រជុំ ទាំងអស់គ្នា នៅកន្លែងតែ១ ស្រាប់តែមានឮសូរពីលើមេឃ ដូចជា ខ្យល់បក់គំហុកយ៉ាងខ្លាំង មកពេញក្នុងផ្ទះដែលគេអង្គុយនៅ … រួចគេបានពេញជាព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធទាំងអស់ ក៏តាំងនិយាយ ភាសាផ្សេងៗ តាមដែលព្រះ‌វិញ្ញាណប្រទានឱ្យ" កិច្ចការ ២:១-៤

[ផ្លូវដែលមាតាបិតាស្ថានសួគ៌បានត្រួសត្រាយ ដើម្បីប្រទានពរដល់កូនៗរបស់ទ្រង់] មាតាបិតាស្ថានសួគ៌ ពោលគឺព្រះវរបិតាអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា មានព្រះហឫទ័យចង់ឱ្យកូនៗរបស់ទ្រង់ មានលក្ខណៈសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងនាមជាសង្ឃហ្លួងស្ថានសួគ៌។ ដូច្នេះ ទ្រង់ចង់ឱ្យកូនៗរបស់ទ្រង់ យល់ដឹងពីតម្លៃនគរស្ថានសួគ៌ ទោះពួកគេត្រូវជួបទុក្ខព្រួយ ការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខ នៅផែនដីនេះក៏ដោយ។ [មូលហេតុ​ដែល​ព្រះ​មាន​បន្ទូល​ថា អស់​អ្នក​ដែល​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ​បន្ទូល​​ទ្រង់ នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សេចក្តី​សម្រាក​អស់​កល្ប​] មនុស្សគ្រប់រូបមានចំណុចខ្សោយរៀងៗខ្លួន ទោះមិនទាន់ស្គាល់ច្បាស់ក៏ដោយ។ ព្រះបានសម្រង់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង នៅក្នុងបរិយាកាសផ្សេងៗ ដើម្បីប្រទានព្រះពរដល់យើង នៅទីបញ្ចប់។ ដូច្នេះ ការស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលព្រះ ដែលដឹកនាំយើងទៅកាន់ស្ថានសួគ៌ដ៏អស់កល្ប គឺជារឿងសំខាន់ណាស់។ "ដូច្នេះ ត្រូវឱ្យយើងរាល់គ្នាសង្វាតនឹងចូល ទៅក្នុងសេចក្ដីសំរាកនោះ ក្រែងលោអ្នកណាដួលទៅ តាមក្បួនមិនជឿ ដូចជាគេដែរ ពីព្រោះ ឯព្រះ‌បន្ទូលនៃព្រះនោះរស់នៅ ហើយពូកែផង ក៏មុតជាងដាវណាមានមុខ២ ទាំងធ្លុះចូលទៅ ទាល់តែកាត់ព្រលឹង និងវិញ្ញាណ ហើយសន្លាក់ និងខួរឆ្អឹងដាច់ពីគ្នា ទាំងពិចារណាអស់ទាំងគំនិតដែលចិត្តគិត ហើយដែលសំរេចដែរ" ហេព្រើរ ៤:១១-១២

[ប្រភព​នៃ​សេចក្ដី​ស្រលាញ់​ដ៏គ្មាន​លក្ខខណ្ឌ ​ដែល​មិន​រំពឹង​​អ្វី​ត្រលប់​មក​វិញ គឺ​ជា​សេចក្ដី​ស្រលាញ់​របស់​មាតាបិតាស្ថានសួគ៌] កូនៗមានមោទនភាពចំពោះសមិទ្ធិផលរបស់ខ្លួន ហើយស្វែងរករង្វាន់ពីឪពុកម្តាយ ប៉ុន្តែ ទោះឪពុកម្តាយបូជាជីវិតដើម្បីកូនក៏ដោយ ក៏ពួកគាត់មិនរំពឹងអ្វីជាថ្នូរវិញឡើយ ហើយនៅតែប្រាថ្នា ចង់ផ្តល់ឱ្យបន្ថែមទៀត។ យើង​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ស្គាល់​ការលះបង់ និង​ការបូជា​របស់​ឪពុក​ម្ដាយ​ខាង​សាច់ឈាម ​និង​មាតាបិតាខាង​វិញ្ញាណ​ ហើយ​អនុវត្តការផ្តល់​សេចក្ដី​ស្រលាញ់។ [ព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា បានដឹកនាំពួកជំនុំនៃព្រះ អស់រយៈពេល៦០ឆ្នាំ ដោយក្តីស្រលាញ់] ការបូជានៅលើឈើឆ្កាង មិនមែនជាការបូជាតែមួយគត់ ដែលព្រះវរបិតា និងព្រះមាតាស្ថានសួគ៌ បានធ្វើនោះទេ។ ព្រះគុណរបស់ទ្រង់គឺធំធេង និងជ្រាលជ្រៅណាស់ ដែលអាចពណ៌នាតាមរយៈការស្លាប់របស់សត្វ ដែលបានបូជា ក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យទាំងប៉ុន្មាននៃសញ្ញាចាស់។ ដោយការបូជា និងសេចក្តីស្រលាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅបែបនេះ ព្រះគ្រីស្ទលើកទីពីរព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា បានយាងមកផែនដីនេះ ដើម្បីស្វែងរកកូនៗស្ថានសួគ៌របស់ទ្រង់ដែលបាត់បង់។ "ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅស្ថាន‌សួគ៌ នឹងមានសេចក្ដីអំណរយ៉ាងនោះដែរ ដោយ‌សារមនុស្សបាបតែ១នាក់ ដែលប្រែចិត្តវិញ ជាជាងមនុស្សសុចរិត៩៩នាក់ ដែលមិនត្រូវការប្រែចិត្តទេ" លូកា ១៥:៧

[តើ "​ថ្ងៃយាង​ឡើងទៅស្ថានសួគ៌" នៃសញ្ញា​ថ្មី ដែល​ឃើញមាន​នៅ​ក្នុង​ពួកជំនុំនៃព្រះ ​មានប្រភពដើម ​តាំង​ពីជំនាន់​ម៉ូសេ​ឬ?] ព្រះ​បាន​ហៅ​ម៉ូសេ​ ឱ្យ​ឡើង​ភ្នំ​ស៊ីណាយនៅ​ថ្ងៃ​ទី៤០ បន្ទាប់​ពី​ឆ្លង​សមុទ្រ​ក្រហម។ នៅទីបំផុត កិច្ចការរបស់ម៉ូសេ បានក្លាយជាទំនាយថា ព្រះគ្រីស្ទនឹងយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌នៅថ្ងៃទី៤០ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ នេះ​បាន​ក្លាយ​ជាប្រភពដើម នៃ​ថ្ងៃ​យាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ នៅសព្វថ្ងៃ​នេះ។ [របៀប​ទទួល​បានសញ្ជាតិស្ថានសួគ៌ ​ដើម្បី​សោយរាជ្យ​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ជា​ដរាបតទៅ] ព្រះគ្រីស្ទអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា តែងតែបង្រៀនយើងតាមរយៈព្រះគម្ពីរថា អ្នកដែលរក្សាបុណ្យ ដែលជាច្បាប់ស្ថានសួគ៌ គឺជាអ្នកដែលមានសញ្ជាតិស្ថានសួគ៌។ ព្រះយេស៊ូវអង្គទ្រង់ផ្ទាល់បានបង្ហាញយើងថា អ្នកដែលមានសញ្ជាតិស្ថានសួគ៌ នឹងបានផ្លាស់ប្រែ ហើយនឹងបានបំពាក់ដោយរូបកាយដ៏រុងរឿងជាមួយរំពេច។ ទ្រង់​បានបង្ហាញ​ទុក​ជា​គម្រូរួចហើយ ​នៅ​ពេល​ទ្រង់​បាន​យាងឡើង​ទៅ​ស្ថានសួគ៌ នៅលើ​ភ្នំ​ដើម​អូលីវ។ "ឯយើងរាល់គ្នា យើងជាសាសន៍ស្ថាន‌សួគ៌វិញ ក៏នៅចាំព្រះ‌អម្ចាស់យេស៊ូវ‌គ្រីស្ទ ជាព្រះ‌អង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់យាងមកពីស្ថាននោះឯង ដែលទ្រង់នឹងបំផ្លាស់បំប្រែរូប‌កាយទាបថោករបស់យើង ឱ្យត្រឡប់ដូចជារូបអង្គឧត្តមរបស់ទ្រង់ តាមដែលព្រះ‌ចេស្តាទ្រង់ពូកែនឹងបញ្ចុះ‌បញ្ចូលគ្រប់ទាំងអស់ នៅក្រោមអំណាចទ្រង់ផង" ភីលីព ៣:២០-២១

[ពួកសិស្សបានស្គាល់ពីរបៀបទទួលអំណាចរបស់ព្រះ តាមរយៈថ្ងៃយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌] ពួកសិស្សដែលបានឃើញការយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើភ្នំដើមអូលីវ បានយល់ដឹងថា បើគ្មានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ នោះដំណឹងល្អមិនអាចត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយ ទៅទូទាំងពិភពលោកបានឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានអធិស្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្ត អស់រយៈពេល១០ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ រហូតដល់បុណ្យថ្ងៃទី៥០ ដោយទូលសូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធភ្លៀងដើមរដូវ។ [ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​សមាជិក​ពួកជំនុំនៃព្រះ ​អធិស្ឋាន​យ៉ាង​អស់ពី​ចិត្ត ​ចាប់​ពី​ថ្ងៃយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ​ដល់​ បុណ្យថ្ងៃទី៥០?] ពេលអេលីយ៉ាបានយកឈ្នះហោរាក្លែងក្លាយ៨៥០នាក់ នៅលើភ្នំកើមែល នោះការអធិស្ឋានបាននាំមុខជ័យជម្នះ។ ព្រះយេស៊ូវ ព្រះអាន់សាំងហុង និង​ព្រះមាតា ដែល​បាន​យាង​មក​ផែនដី​នេះ សម្រាប់​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​របស់​មនុស្ស​ជាតិ ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​តម្រាប់ ​ដោយ​ចាប់​ផ្ដើម​កិច្ចការ​ដំណឹងល្អ​របស់​ទ្រង់ ​ដោយ​ការ​អធិស្ឋាន​ពេល​ព្រឹក​ព្រលឹម ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ ដូច្នេះ សមាជិក​ពួកជំនុំនៃព្រះ ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ថ្ងៃ​របស់​ខ្លួន ដោយ​ទទួល​បាន​កម្លាំង​ខាង​វិញ្ញាណ ​តាម​រយៈ​ការ​អធិស្ឋានដែរ។ "ចូរសូម នោះតែងនឹងឱ្យមកអ្នក ចូររក នោះតែងនឹងឃើញ ចូរគោះ នោះតែងនឹងបើកឱ្យអ្នក ដ្បិតអស់អ្នកណាដែលសូម នោះរមែងបាន អ្នកណាដែលរក នោះរមែងឃើញ ហើយនឹងបើកឱ្យអ្នកណាដែលគោះដែរ" ម៉ាថាយ ៧:៧-៨ "ដោយហេតុនោះបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋានសូម ចូរជឿថា បានហើយ នោះនឹងបានមែន" ម៉ាកុស ១១:២៤

តាមរយៈម៉ាថាយ ជំពូក២២ នគរស្ថានសួគ៌ត្រូវបានប្រៀបប្រដូចទៅនឹងវិវាហមង្គល។ ហើយតាមរយៈវិវរណៈ ជំពូក១៩ យើងគួរតែយល់ដឹងថា មិនមែនមានតែព្រះវរបិតាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ​ក៏​មានព្រះ​មាតាផងដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងគួរតែអាចរកឃើញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ នៅក្នុងពាក្យថា «វិវាហមង្គល»។ ពេលមនុស្សជាតិមក ពួកជំនុំនៃព្រះ ដែលព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតាគង់នៅ ពោលគឺព្រះវិហារដែលអញ្ជើញពួកគេមកក្នុងវិវាហមង្គលស្ថានសួគ៌ នោះពួកគេនឹងទទួលព្រះពរនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ។

ទោះជាមានព្រះវិហារជាច្រើន នៅលើពិភពលោកក៏ដោយ ក៏ព្រះវិហារតែមួយគត់ ដែលជឿលើព្រះវរបិតាអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា គឺជាពួកជំនុំនៃព្រះ។ តាមរយៈពាក្យប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូវ ទាក់ទងនឹងវិវាហមង្គលស្ថានសួគ៌ ទ្រង់បានបង្ហាញយើងថា យើងអាចទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះបាន ទាល់តែមកឯព្រះវរបិតា និងព្រះមាតា ដែលជាប្តីថ្មោងថ្មី និងប្រពន្ធថ្មោងថ្មី នៅក្នុងវិវាហមង្គលស្ថានសួគ៌។

សាវក​យ៉ូហាន​បាន​ទទួល​ការបើកសម្តែង នៅ​លើ​កោះ​ប៉ាត់ម៉ូស ហើយ​បាន​យល់ដឹង​ថា ព្រះសោយរាជ្យ​លើ​សកលលោកទាំងមូល ព្រមទាំងគ្រប់គ្រងលើ​មនុស្សជាតិ​ទាំងអស់។ គាត់ក៏បានធ្វើបន្ទាល់ដែរ​ថា នៅព្រះវិហារដែលព្រះសោយរាជ្យ ត្រូវតែមានភរិយា​របស់កូនចៀម នៅក្នុងវិវាហមង្គលនៃកូនចៀម។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកជំនុំនៃព្រះ គឺជាព្រះវិហារដែលកូនចៀម និងភរិយារបស់កូនចៀម ពោលគឺព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា សោយរាជ្យ។