ဝိညာဏမှီခိုရာမြို့နှင့် ကမ္ဘာမြေကြီး

ဓမ္မဟောင်း မှီခိုရာမြို့စနစ်သည် ကောင်းကင်တမန်ကမ္ဘာနှင့် ကမ္ဘာမြေကြား ဆက်ဆံရေးကို ပြသသည်။

ဓမ္မဟောင်းခေတ် မှီခိုရာမြို့စနစ်အားဖြင့် ဘုရားသခင်ဟာ မရည်ရွယ်ဘဲ အမှတ်တမဲ့သတ်မိတဲ့သူတွေကို ကာကွယ်ပေးပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း အသေခံခြင်းအားဖြင့်ပဲ မိမိတို့မွေးရပ်မြေကို ပြန်ခွင့်ပြုခဲ့ပါတယ်။ ဒါဟာ ဝိညာဉ်ရေးလောကမှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အရာတွေနဲ့ ကယ်တင်ခြင်းရရှိနိုင်တဲ့နည်းလမ်းကို ဖော်ပြပါတယ်။

ခရစ်တော် အာဆန်းဟုန်းသည် ဘုရားသခင်၏အသင်းတော်တွင်
မေလခိဇေဒက်၏ အရိုက်အရာအတိုင်း ပေါ်ထွန်းခဲ့သည်။

ကောင်းကင်မှာ အပြစ်ကျူးလွန်ပြီးနောက်၊ ဝိညာဉ်ရေးမှီခိုရာမြို့ဖြစ်တဲ့ မြေကြီးပေါ်ကို ဆင်းသက်လာတဲ့ လူသားတွေဟာ၊ ဓမ္မဆီလောင်းခြင်းခံရတဲ့ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းရဲ့အသွေးတော်ဖြစ်တဲ့ ပဋိညာဉ်တရားသစ် ပသခါပွဲကတစ်ဆင့် အပြစ်ခွင့်လွှတ်ခံရပြီး ကောင်းကင်ကို ပြန်သွားနိုင်ကြပါတယ်။

ယခုဆိုခဲ့ပြီးသော သူအပေါင်းတို့သည် … မိမိတို့သည် မြေကြီးပေါ်မှာ
တစ်ကျွန်းသူတစ်နိုင်ငံသား၊ ဧည့်သည် အာဂန္တုဖြစ်သည်ကို ထင်ရှားစွာဝန်ခံလျက်၊
ယုံကြည်ခြင်းစိတ်နှင့် သေလွန်ကြ၏။ ထိုသို့ ဝန်ခံသောသူတို့သည်
မိမိတို့အဘပြည်ကို ရှာကြသည်ဟု အတည့်အလင်းပြောဆိုကြ၏။
ထိုသူတို့သည် အထက်ကထွက်သွားသော ပြည်ကို အောက်မေ့သည်မှန်လျှင်၊
ထိုပြည်သို့ ပြန်ရသောအခွင့် ရှိကြ၏။ ထိုပြည်ကိုမအောက်မေ့ဘဲ၊
ကောင်းကင်ပြည် တည်းဟူသော သာ၍မြတ်သောပြည်ကို တောင့်တခြင်းရှိကြ၏။
ဟေဗြဲသြဝါဒစာ ၁၁:၁၃-၁၆