ทางไปสวรรค์ และทางในถิ่นทุรกันดาร 2

[แผ่นดินสวรรค์ที่จะเข้าไปตามพระวจนะของพระเจ้า หาใช่ความคิดของเราไม่]

หนทางไปสู่สวรรค์และหนทางในถิ่นทุรกันดารนั้น
แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวจริงและเงา
โดยผ่านช่วงชีวิตสี่สิบปีในถิ่นทุรกันดาร เราสามารถเห็นได้ว่า
ปัจจัยเสี่ยงข้อใหญ่ที่สุด
ที่ขัดขวางมิให้คนทั้งหลายเข้าไปสู่แผ่นดินสวรรค์นั้น
ก็คือการไม่เชื่อฟังพระวจนะของพระเจ้าและการบ่นต่อพระเจ้า

การตั้งความคิดและประสบการณ์ของตนเอง
ให้สูงกว่าพระเจ้า ผู้ทรงประทานพระบัญชาแก่เรา
ด้วยพระทัยอันยิ่งใหญ่ของพระองค์นั้น
จะนำมาซึ่งการบ่นและความไม่เชื่อฟัง

[ความเชื่อที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนั้น เผยออกโดยผ่านความเชื่อฟัง]

ดังที่โนอาห์และอับราฮัมปฏิบัติตามพระวจนะของพระเยโฮวาห์
ในยุคสมัยของพระบิดา ดังที่เปโตรและสาวกคนอื่น ๆ
ติดตามพระวจนะของพระเยซูในสมัยของพระบุตร
บรรดาผู้ที่เชื่อฟังพระวจนะของพระเจ้าพระอันซังโฮง
และพระเจ้าพระมารดา ผู้ทรงเสด็จมาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด
ในสมัยของพระวิญญาณบริสุทธิ์นั้น
จะสามารถเข้าไปสู่แผ่นดินสวรรค์ที่นิรันดร์ได้

“แก่ใครหนอที่พระองค์ได้ทรงปฏิญาณว่า
เขาจะไม่ได้เข้าสู่การพำนักซึ่งพระองค์ทรงประทาน
ก็คนเหล่านั้นที่ไม่เชื่อฟังมิใช่หรือ” ฮีบรู 3:18