คุณค่าของความสมเหตุสมผลและคุณค่าของพระคริสต์

โดยผ่านประวัติศาสตร์ในพันธสัญญาเดิม
ขอให้เราพิจารณาคุณค่าแห่งความเชื่อที่นำเราไปสู่ความรอด

พระเจ้าทรงให้ประชาชนอิสราเอลเดินบนถิ่นทุรกันดารเป็นเวลาสี่สิบปี
ถึงแม้ว่าจะเป็นเส้นทางที่ใช้เวลาสิบวันก็เพียงพอ และทรงบัญชาให้พวกเขา
เดินล้อมรอบเมืองเยรีโคหกวัน วันละหนึ่งรอบ และให้โห่ร้องในวันที่เจ็ด
ทั้งยังทรงบัญชาให้กิเดโอนต่อสู้กับศัตรูหนึ่งแสนสามหมื่นห้าพันคนด้วยทหารสามร้อยคน
และเมื่อพวกเขาเชื่อฟังโดยให้ความสำคัญกับพระวจนะ
พระองค์ก็ทรงประทานพระพรในทุกการงาน

มาตรฐานที่ถูกต้องในการเลือกระหว่าง
คุณค่าของความสมเหตุสมผลและคุณค่าของพระคริสต์

ธรรมิกชนในคริสตจักรของพระเจ้าเดินบนหนทางแห่งความเชื่อ
โดยให้ความสำคัญกับพระวจนะของพระอันซังโฮงและพระเจ้าพระมารดา
ผู้ทรงทอดพระเนตรทุกสิ่งด้วยมุมมองของมิติที่ห้า
แทนที่จะตัดสินใจด้วยความคิดของตนที่มาจากประสบการณ์ในโลกของมิติที่สาม

“ข้าพเจ้าได้แลเห็น และ ดูเถิด พระเมษโปดกทรงยืนอยู่ที่ภูเขาศิโยน และผู้ที่อยู่กับพระองค์มีจำนวนแสนสี่หมื่นสี่พันคน ซึ่งเป็นผู้ที่มีพระนามของพระองค์ และพระนามของพระบิดาของพระองค์เขียนไว้ที่หน้าผากของเขา ... คนเหล่านี้เป็นคนที่มิได้มีมลทินกับผู้หญิง เพราะว่าเขาเป็นพวกพรหมจารี พระเมษโปดกเสด็จไปที่ใด คนเหล่านี้ก็ตามเสด็จไปด้วย” วิวรณ์ 14:1–4