ព្រះពររបស់ព្រះ និង ថ្ងៃឈប់សម្រាក (១)

[បើកាលបរិច្ឆេទមិនសំខាន់មែននោះ ហេតុអ្វីក៏ព្រះមានបន្ទូលថា "ចូរឱ្យនឹកចាំ"?]

ថ្ងៃថ្វាយបង្គំដល់ព្រះ គឺជាថ្ងៃឈប់សម្រាកថ្ងៃទី៧ ដែលត្រូវជាថ្ងៃសៅរ៍។
ថ្ងៃឈប់សម្រាក គឺជាថ្ងៃដ៏បរិសុទ្ធដែលត្រូវបានសន្យានូវព្រះពរ ជាថ្ងៃដែលទទួល
ស្គាល់ថាជារាស្ត្ររបស់ព្រះ ហើយក៏ជាថ្ងៃថ្វាយបង្គំដែលមនុស្សជាតិត្រូវតែរក្សា
ជាក្រឹត្យវិន័យទី៤ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូវ ព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតា ទ្រង់បានបង្ហាញតម្រាប់នៃការរក្សាដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។

["សមាគមផ្សព្វផ្សាយពិភលោក ពួកជំនុំនៃព្រះ"
រក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក(ថ្ងៃសៅរ៍)តាមព្រះគម្ពីរ]

ព្រះមិនទទួលយកយញ្ញបូជារបស់កាអ៊ីនទេ គឺទទួលតែយកយញ្ញបូជារបស់អេបិល
ហើយព្រះបានបំផ្លាញកូន​អើរ៉ុន​ទាំង​២​នាក់(ណាដាប និង​អ័ប៊ីហ៊ូវ) ដែលដូចជា
គ្រូគង្វាលនៅសព្វថ្ងៃនេះ នោះក៏ព្រោះតែពួកគេសុទ្ធតែបានប្រព្រឹត្តតាមគំនិតខ្លួន
ហើយមិនស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលព្រះ។ ដូចគ្នាដែរ ការថ្វាយបង្គំថ្ងៃឈប់សម្រាក
តាមព្រះហឫទ័យព្រះ គឺជាអាថ៌កំបាំងដែលឱ្យអាចទទួលព្រះពរ។

ព្រះទ្រង់ក៏ប្រទានពរដល់ថ្ងៃទី៧នោះ ព្រមទាំងញែកទុកជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ
[លោកុប្បត្តិ ២:៣]

ចូរ​ឲ្យ​នឹក​ចាំ​ពី​ថ្ងៃ​ឈប់​សំរាក ដើម្បី​ញែក​ថ្ងៃ​នោះ​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ
[និក្ខមនំ ២០:៨]

រួច​ទ្រង់​យាង​មក​ដល់​ណាសារ៉ែត ជា​ស្រុក​ដែល​ទ្រង់​គង់​នៅ​ពី​កុមារ ក៏​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ នៅ​ថ្ងៃ​ឈប់​សំរាក តាម​ទំលាប់​ទ្រង់ ហើយ​ឈរ​ឡើង ដើម្បី​អាន​មើល​គម្ពីរ
[លូកា ៤:១៦]