Twoim Domem jest Niebo

Skąd jesteśmy?
Dokąd pójdziemy po śmierci?
Chociaż wielu filozofów, teologów i naukowców od wieków szukało odpowiedzi na pytanie o sens życia, nie mogli nawet zasugerować teorii bez zaprzeczania samym sobie.
Nie znając sensu życia, ludzie wędrują, są uwiązani swoją pracą i stają w obliczu śmierci.

Tak jak liście opadają na wietrze, nasze życie jest tylko pustym snem jak opadłe liście. Jednak w naszym życiu jest coś ważnego.

Biblia uczy, że śmierć oznacza „powrót” do Nieba. (Kaz 12, 7)
„Wrócić” oznacza iść z powrotem do miejsca, z którego się przybyło.
Zanim Bóg stworzył Ziemię, byłeś w Niebie.

„Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? Urodziłeś się wtedy [w Niebie] i wielka jest liczba twoich dni”.Job 38, 1–21

Bóg nauczył Hioba, że zanim urodził się na Ziemi, był w Niebie.
Tak jak Hiob, byliśmy również w Niebie, zanim urodziliśmy się na Ziemi.
Podczas gdy żyjemy na ziemi,
nasze ciało jest „namiotem”, w którym przez chwilę mieszka nasza dusza. (2Kor 5, 1)

Dlatego apostołowie nauczani przez Jezusa nazywali ludzkość „gośćmi” i „pielgrzymami”.
Wiedzieli, że nasza ojczyzna to „Niebo”. (Hbr 11, 13)
W Niebie, gdzie nie ma limitu czasu, przestrzeni i prędkości, popełniliśmy grzech.
Ludzkość została zrzucona na Ziemię, tracąc wspomnienia o Niebie.
Jęcząc w bólu grzechów, ludzie drżą ze strachu przed wszelkiego rodzaju katastrofami.
Czy nie tęsknisz za naszym pięknym i chwalebnym domem?

Czy nie ma sposobu, aby wrócić do naszego chwalebnego, niebiańskiego domu?
Tylko wtedy, gdy znajdziemy odpowiedź, możemy powrócić.
Dwa tysiące lat temu Jezus przyszedł i nauczył nas, jak możemy otrzymać odpuszczenie grzechów,
które popełniliśmy w Niebie, i otworzył drogę do Królestwa Niebios. (Mt 26, 26)

W tym wieku Duch i Oblubienica przywrócili utraconą Paschę i zaprowadzili nas do naszego, wiecznego domu, Nieba. Mam nadzieję, że świętujesz przywróconą Paschę i wrócisz do naszego, niebiańskiego domu, za którym tęsknisz.
Zapraszamy Cię do naszego, wiecznego domu, Nieba.