[महत्त्वपूर्ण कुरा नै हाम्रो सोचाइ होइन, तर हामीलाई बचाउने ‘परमेश्वरको वचन’ हो]
विषालु सर्पद्वारा डसिएका इस्राएलीहरूलाई बचाएको नै परमेश्वरको वचनले थियो भन्ने कुरा तिनीहरूले बिर्से । तिनीहरूले उल्टै ८०० वर्षसम्म काँसाको सर्पको श्रद्धा गरे, तर हिजकियाले भने काँसाको सर्पलाई टुक्रा-टुक्रा पारिदिए ।
त्यसै गरी सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा भनेकै मानव-जातिलाई बचाउन सक्ने येशू ख्रीष्टको अमूल्य रगत मात्र हो । तसर्थ मृत्युदण्डको साधन मात्र रहेको क्रूसलाई स्थापना गरियो भने श्रापित हुनेछ भन्ने कुरालाई हामीले महसुस गर्नुपर्छ ।
[पुरानो करारको समयदेखि वर्तमान समयसम्म परमेश्वरले मूर्तिपूजालाई निषेध गर्नुभएको छ]
प्राचीन बेबिलोनियाको समयदेखि रोमसम्म हस्तान्तरण हुँदैआएको क्रूसचाहिँ येशूज्यू स्वर्ग उचालिनुभएपछि र सबै प्रेरितहरू संसारबाट बिदा भएपछि ई.सं. ४३१तिर मण्डलीमा भित्र्याइयो । “मूर्तिपूजा नगर्नू” भन्नुभएका आन साङ होङज्यू र माता परमेश्वरको शिक्षाअनुसार परमेश्वरको मण्डलीले क्रूस वा अन्य कुनै मूर्तिहरू स्थापना गर्दैन र त्यसको श्रद्धा गर्दैन ।
“आफ्ना निम्ति खोपेर कुनै किसिमको मूर्ति नबनाउनू, माथि आकाश अथवा तल पृथ्वी वा तल पानीमा भएको कुनै कुराको आकारको प्रतिमूर्ति नबनाउनू । तिनीहरूका सामु ननिहुरनू, तिनीहरूको पूजा नगर्नू, ...”
प्रस्थान २०:४-५
“कारीगरले बनाएको जस्तै आफूले खोपेको वा ढालेको परमप्रभुलाई घिन लाग्ने मूर्ति गुप्तमा स्थापना गर्ने मानिस श्रापित होस् ।” तब सबै जनाले भनून्, “आमेन ।”
व्यवस्था २७:१५
- पोष्ट मिति
- 2023. 07. 14
- सहानुभूति
- 810
