พระมารดาและพันธสัญญาที่ถูกสถาปนาขึ้นโดยพระโลหิต

บาปอันยิ่งใหญ่ที่สุดที่มนุษยชาติได้กระทำคืออะไร
และผู้ใดเสียสละเพื่อการอภัยบาปของเรา?

เช่นเดียวกับที่ทูตสวรรค์ลูซิเฟอร์และกษัตริย์แห่งเมืองไทระเคยอยู่ในตำแหน่งอันรุ่งโรจน์ในสวรรค์ ได้ทรยศต่อพระเจ้า เพราะความเย่อหยิ่งของพวกเขาที่จะยกย่องตัวเองเหนือพระเจ้า
มนุษยชาติทุกคนต่างก็กระทำบาปในสวรรค์ จนเป็นเหตุให้ลงมาสู่โลกนี้ และถูกกำหนดให้ได้รับการลงโทษในนรก อย่างไรก็ตาม พระเจ้าพระองค์เองทรงยอมกลายเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปสำหรับทุกการนมัสการ และทรงประทานการอภัยโทษบาปแก่เรา

คริสตจักรของพระเจ้าได้รับพระคุณแห่งการอภัยบาป
โดยการเข้าใจและถือรักษาเทศกาลอย่างถูกต้อง

เป็นเวลาประมาณ 1,500 ปีตั้งแต่สมัยของโมเสสจนถึงสมัยของพระเยซู พระเจ้าทรงอนุญาตให้เราได้รับการอภัยบาปโดยเลือดแห่งความเสียสละของสัตว์ตัวผู้หรือตัวเมียในเวลาถวายเครื่องบูชาเนืองนิตย์ ในวันสะบาโต และในแต่ละเทศกาล
โดยผ่านพันธสัญญาเดิม พระเจ้าทรงทำให้เราทราบถึงความเสียสละและความรักของพระเจ้าพระมารดา ผู้ทรงเป็นตัวจริงของพันธสัญญาใหม่ และทรงสำแดงให้เราเห็นถึงความเสียสละของพระคริสต์พระอันซังโฮงผู้ทรงหลั่งพระโลหิตของพระองค์บนไม้กางเขน เพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความรักของพระองค์ที่มีต่อมนุษยชาติ

ให้ชายคนที่สะอาดเก็บขี้เถ้าวัวตัวเมีย นำไปไว้นอกค่ายในที่สะอาด
ให้เก็บขี้เถ้านั้นไว้เพื่อคนอิสราเอล เพื่อทำน้ำชำระมลทินสำหรับล้างบาป
กันดารวิถี 19:9

ถ้า​บุคคล​คน​เดียว​กระทำ​ผิด​โดย​ไม่​รู้ตัว ​
ก็​ให้​ผู้​นั้น​เอา​แพะ​เมีย​อายุ​ขวบ​หนึ่ง​ไป​เป็น​เครื่องบูชา​ไถ่​บาป​
กันดารวิถี 15:27

พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า “หนังสือหย่าของแม่เจ้า
ซึ่งเราได้ใช้ไล่นางไปเสียนั้น อยู่ที่ไหนเล่า
หรือเจ้าหนี้ของเราคนไหนเล่า ที่เราได้ขายตัวเจ้าไป
ดูเถิด เพราะความบาปชั่วของเจ้า เจ้าจึงถูกขาย
และเพราะความทรยศของเจ้า แม่ของเจ้าจึงถูกไล่ไป
อิสยาห์ 50:1