ພະມານດາ ແລະ ຄໍາໝັ້ນສັນຍາ ທີ່ສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍເລືອດ

[ບາບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ມະນຸດຊາດໄດ້ເຮັດນັ້ນແມ່ນຫຍັງ ແລະ ແມ່ນໃຜທີ່ເສຍສະຫຼະເພື່ອອະໄພການບາບໃຫ້?]

ດັ່ງທີ່ທູດສະຫວັນ ລູຊີເຟີ້ ແລະ ກະສັດຕີເລ ຜູ້ທີ່ເຄີຍຢູ່ໃນຕໍາແໜ່ງທີ່ມີສະຫງ່າລາສີໃນສະຫວັນ ໄດ້ທໍລະຍົດພະເຈົ້າ
ຍ້ອນຄວາມຍິ່ງຈອງຫອງຂອງພວກເຂົາ ເຊິ່ງຕ້ອງການທີ່ຈະຍົກຕົນເອງຂຶ້ນສູງເໜືອພະເຈົ້າ, ມະນຸດຊາດທຸກຄົນ
ໄດ້ເຮັດບາບໃນສະຫວັນ ແລ້ວຖືກຂັບໄລ່ລົງມາສູ່ໂລກນີ້ ແລະ ຖືກກໍານົດໄວ້ແລ້ວ ສໍາລັບການລົງໂທດໃນນະຮົກ.
ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພະເຈົ້າເອງໄດ້ຊົງກາຍເປັນເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ ໃນການນະມັດສະການທຸກຄັ້ງ ແລະ
ປະທານອະໄພການບາບໃຫ້ແກ່ພວກເຮົາ.

[ຄິດສະຕະຈັກຂອງພະເຈົ້າໄດ້ຮັບພະຄຸນແຫ່ງການອະໄພບາບ ໂດຍການຍອມຮັບ ແລະ
ປະຕິບັດຕາມເທດສະການຕ່າງໆຢ່າງຖືກຕ້ອງ]

ຈາກສະໄໝຂອງໂມເຊ ເຖິງສະໄໝຂອງພະເຢຊູ ເປັນເວລາ 1,500 ປີ, ພະເຈົ້າໄດ້ຊົງອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຮົາ
ໄດ້ຮັບອະໄພການບາບ ໂດຍຜ່ານເລືອດແຫ່ງເສຍສະຫຼະຂອງສັດທັງເພດຜູ້ ແລະ ເພດແມ່ ໃນມື້ພະ ແລະ ໃນແຕ່ລະເທດສະການ. ໂດຍຜ່ານຄໍາໝັ້ນສັນຍາເດີມ, ພະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ເຖິງການເສຍສະຫຼະ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງພະເຈົ້າ
ພະມານດາ ຜູ້ທີ່ຊົງເປັນຄວາມຈິງແຫ່ງຄໍາໝັ້ນສັນຍາໃໝ່ ແລະ ຊົງສໍາແດງໃຫ້ພວກເຮົາເຫັນເຖິງການເສຍສະຫຼະຂອງພະຄິດ
ອັນຊັງໂຮງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຊົງຫຼັ່ງໄຫຼເລືອດທີ່ເທິງໄມ້ກາງແຂນ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງພິສູດເຖິງຄວາມຮັກຂອງພະອົງທີ່ມີຕໍ່ມະນຸດຊາດ.

ແລ້ວໃຫ້ຊາຍຜູ້ໜຶ່ງທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນຕາມພະບັນຍັດ ໄປເກັບເອົາຂີ້ເຖົ່າຂອງງົວແມ່ ແລ້ວເອົາໄປວາງຮັກສາໄວ້
ໃນບ່ອນທີ່ສະອາດນອກຄ້າຍຕາມພະບັນຍັດ ເພື່ອຊຸມຊົນອິດສະລາເອນຈະໄດ້ເອົາມາໃຊ້ເປັນນໍ້າຊໍາຮະມົນທິນ
ເພື່ອລຶບລ້າງບາບ.
[ຈົດເຊັນບັນຊີ 19:9]

ຖ້າແມ່ນຄົນດຽວຫາກເຮັດບາບໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ ກໍໃຫ້ລາວຖວາຍແບ້ແມ່ໂຕໜຶ່ງອາຍຸໜຶ່ງປີ ຕາມພິທີຖວາຍເພື່ອລຶບລ້າງບາບ.
[ຈົດເຊັນບັນຊີ 15:27]

“ເຮົາໄດ້ສົ່ງຄົນຂອງເຮົາໜີໄປແທ້ບໍ?” ພະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວຈາ “ດັ່ງຊາຍຮ້າງເມຍ ແລະ ປະນາງ ຫຼືນີ້? ຄັນຊັ້ນໜັງສືປະຮ້າງນັ້ນຢູ່ໃສ? ເຮົາໄດ້ຂາຍເຈົ້າໄປເປັນທາດແທ້ຫຼືນີ້? ດັ່ງຄົນຂາຍລູກເຕົ້າໄປເປັນທາດຊັ້ນບໍ?
(ເບິ່ງເຖີດ ເພາະຄວາມບາບຊົ່ວຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າຈຶ່ງຖືກຂາຍ ແລະ ເພາະຄວາມທໍລະຍົດຂອງເຈົ້າ
ແມ່ຂອງເຈົ້າຈຶ່ງຖືກໄລ່ໄປ, TH1971)
[ເອຊາຢາ 50:1]