បុណ្យផលដំបូង និង ក្តីសង្ឃឹមរស់ឡើងវិញ

[បុណ្យផលដំបូងដែលមានប្រភពដើមពីការចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទនៅជំនាន់ម៉ូសេ
និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ មានទំនាក់ទំនងគ្នាជា
"ទំនាយ​ និងការបំពេញទំនាយ"]

បុណ្យផលដំបូងនៃសញ្ញាចាស់ គឺជាបុណ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៃសញ្ញាថ្មី ដូច្នេះ
ត្រូវបំពេញទំនាយនៅថ្ងៃអាទិត្យ។ ក្រោយពីចេញពីអេស៊ីព្ទ ថ្ងៃដែលពួកអ៊ីស្រាអែល
បានឡើងចេញពីសមុទ្រក្រហម គឺជាថ្ងៃទី១ ហើយព្រះបានកំណត់ថ្ងៃនោះ
ជាបុណ្យផលដំបូង ទាំងឱ្យរក្សាជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃក្រោយនៃថ្ងៃឈប់សម្រាក
(ថ្ងៃអាទិត្យ)។ ព្រះយេស៊ូវបានបំពេញទំនាយនៃបុណ្យផលដំបូង ហើយមានព្រះជន្ម
រស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទី១(ថ្ងៃអាទិត្យ)។

[ព្រះអាន់សាំងហុង និងព្រះមាតាបានឱ្យស្គាល់ពីប្រភពដើម
និងអត្ថន័យពិតនៃបុណ្យផលដំបូង]

តាមទំនាយនៃបុណ្យផលដំបូង ដែលត្រូវគ្រវីកណ្តាប់ដែលជាផលដំបូងថ្វាយដល់ព្រះ
ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញជាផលដំបូងពីពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ ហើយបានប្រទានក្តីសង្ឃឹមរស់ឡើងវិញដល់មនុស្សជាតិ។ ពួកជំនុំនៃព្រះមាន
ការយល់ដឹងអំពីនេះ ហើយកំពុងរក្សាបុណ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់បង្គាប់ម៉ូសេ … នោះ​ត្រូវ​យក​កណ្តាប់​ដែល​ជា​ផល​ដំបូង​ពី​ចំរូត​ឯង​មក​ឯ​សង្ឃ ត្រូវ​ឲ្យ​សង្ឃ​គ្រវី​ថ្វាយ​កណ្តាប់​នោះ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ទទួល​ស្នង​ឯង​រាល់​គ្នា គឺ​នឹង​គ្រវី​ថ្វាយ​នៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​នៃ​ថ្ងៃ​ឈប់​សំរាក
[លេវីវិន័យ ២៣:៩-១១]

លុះ​ដល់​ថ្ងៃ​ទី​១​ក្នុង​អាទិត្យ កាល​ភ្លឺ​ស្រាងៗ នោះ​គេ​យក​គ្រឿង​ក្រអូប ដែល​រៀបចំ​នោះ
នាំ​គ្នា​ទៅ​ឯ​ផ្នូរ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ទៅ​ជា​មួយ​ដែរ គេ​ក៏​ឃើញ​ថ្ម​បាន​រមៀល​ចេញ​ពី​មាត់​ផ្នូរ
​ហើយ តែ​កាល​ចូល​ទៅ នោះ​មិន​ឃើញ​ព្រះសព​ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ​ទេ … ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា
​មក​រក​ព្រះអង្គ ដែល​មាន​ព្រះជន្ម​រស់ នៅ​ក្នុង​ទី​ខ្មោច​ស្លាប់​ដូច្នេះ  ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្ម​រស់
​ឡើង​វិញ​ហើយ មិន​គង់​នៅ​ទី​នេះ​ទេ
[លូកា ២៤:១-៦]